domingo, 27 de octubre de 2013

Estou contigo, ánimo!!!

Como odio hoxe estar tan lonxe, non podes estar ahí contigo que sempre estás ó meu lado cando te necesito, apoiándote, dándoche ánimos, aínda que todo fose un accidente e producto da mala sorte. Sei que costará moito tirar para diante, que é un golpe moi duro e costará saír adiante...pero oxalá o consiga, porque non merece vivir baixo o xugo deste terrible infortunio toda a vida.
Sei que non podría cambiar nada estando ahí, pero podería estar ó voso lado, e estar tan lonxe faime sentir moi mal. Esta impotencia, esta rabia q sinto contra o destino, hoxe consómenme. Así q non podo nin imaxinar como estaredes vós, sufrindo, sendo obxecto de miles de conversacións, vendo a ese home tan serio destrozado, sin saber nin como axudarlle.
Mándoche todo o ánimo e a fortaleza que son capaz de transmitir, sei que agora estes días a vades a necesitar, e oxalá, oxalá estivese ahí con vós, contigo primita.
O cruel destino fixo das súas unha vez máis. Un accidente rodeado da mala sorte envolveuno e quixo que formase parte dunha desgraza,  a parte que foi testigo de como se iba unha vida, o peor que pode ver un ser humano. El vai cargar con un peso sobre os seus hombros que é moi inxusto, que non lle debería corresponder. Pero oxalá o supere, vai conseguilo co tempo, ten a súa familia e amigos apoiándoo, non está só. Entre todos transmitiremoslle confianza en sí mesmo de novo, e conseguiremos que saia adiante.
Estamos contigo. Aínda que sexa na distancia, eu tamén estou contigo J. A.

viernes, 18 de octubre de 2013

¿Dónde está el amor?


¿Dónde está el amor del que tanto hablan?
¿Por qué no nos sorprende y rompe nuestra calma?

Déjame que vuelva a acariciar tu pelo,
déjame que funda tu pecho en mi pecho,
volveré a pintar de colores el cielo
haré que olvides de una vez el mundo entero.

Déjame que tan solo hoy roce tu boca,
déjame que voy a detener las horas,
volveré a pintar de azul el universo
haré que todo esto sólo sea un sueño.

jueves, 17 de octubre de 2013

Escribo recordándote

Escribir es algo así como
intentar matar al recuerdo presente
para nunca conseguirlo
pero sí hacerlo sangrar.

Hacerlo sangrar de nuevo
volviendo a abrir viejas heridas
que ni siquiera estaban cerradas
por las que siguen manando lágrimas.

Quiero decir que no, que no puedo,
como voy a ser capaz de cerrarte la puerta,
si sólo quiero que vengas y me abras los ojos,
que, llenándome de besos, me quites la ropa
y a su vez esta fría coraza que me aprisiona.

Cómo voy a pasar página
si es en ti donde ella empieza
y realmente acaba, mi sonrisa,
dónde me gustaría quedarme a vivir.

Tú,
 que llegaste a mi vida por casualidad
prometiéndome curar(me),
no haces otra cosa que doler(me).
Pero dueles tan intensamente
que en el fondo espero
que nunca dejes de hacerlo.

Tú,
que querías cerrarme heridas
y sólo has llegado
para abrirme alguna nueva.

Tú,
la última pieza que me faltaba por encajar
y que, sin embargo,
ha descolocado mi vida,
sin saber cuando ni como.

Viajaría por todos tus lunares,
por todos tus recuerdos,
e incluso aprendería a nadar entre tus lágrimas
por si necesitas un salvavidas cerca.

Por eso te escribo,
porque sé que nunca voy a matar tu recuerdo
-y tampoco creo que quiera-
Pero a lo mejor consigo hacerle cosquillas
y que vuelvas a mí,que vuelvas nuevamente
a sonreír(me) y hacer(me) sonreír.





miércoles, 2 de octubre de 2013

MIS DÍAS SIN TI....


Mis días sin ti son tan oscuros,
tan largos, tan grises.
Mis días sin ti.

Mis días sin ti son tan absurdos,
tan agrios, tan duros,
mis días sin ti.

Mis dias sin ti no tienen noches
si alguna aparece es inútil dormir.
Mis días sin ti son un derroche,
las horas no tienen principio ni fin,
tan faltos de aire,
tan llenos de nada.
Yo tengo inservible basura en el suelo,
moscas en la casa.

Mis días sin ti son como un cielo
sin lunas plateadas ni rastros de sol.

Mis días ti son sólo un eco
que siempre repiten la misma canción, 
tan faltos de aire,tan llenos de nada,
chatarra inservible,
basura en el suelo, moscas en la casa
patiando las piedras.

Aún sigo esperando que vuelvas conmigo, 
aún sigo buscándote en las caras
de ancianos, pedazos de niños
casando motivos que me hagan creer
que aún me encuentro con vida
comiendo mis uñas,
ahogándome en llanto,
extrañándote tanto....
Mis días sin ti....

MIS DÍAS SIN TI.

martes, 1 de octubre de 2013

FELICIDADES AMA

Hoxe é un de outubro. Un un de outubro de 2013 no que ti deberías estar conmigo para celebrar eses 59 anos que cumplirías....pero non vou poder despertarte meténdome na cama contigo para tirarche das orellas mentras ti me fas cosquillas para tirarme dela, non poder recordarlle a papá que día é para que se acorde de felicitarte, non vou poder sentarme no teu colo como cando era pequena para abrazarte, non podo darche eses 59 bicos que te merecerías. Non podo facer nada. Non vou poder felicitarte porque o inxusto destino ou a cruel vida ou quen queira que fose te apartou de min. O teu oco é insustituible, naide aprendemos aínda a vivir sin ti, seguimos añorándote a cada momento, síguesnos facendo falta. E eu sigo acordándome do día que sería hose...o teu día.



FELICIDADES AMA, DONDE QUEIRA QUE ESTÉS, ADEMÁIS DE NO MEU CORAZÓN E TATUADA NA MIÑA PEL. QUÉROTE E QUEREREITE SEMPRE POR MOITO QUE TE SIGA BOTANDO DE MENOS CADA DÍA.

OXALÁ TE TIVESE AQUÍ, CRÉEME QUE DARÍA O QUE FOSE PARA QUE ESO PASARA.